شما و جوانان کمونيست ، از جوانان کمونیست شماره ۴۵

جواب به نامه‌هاى رسيده

۲۶-۸-۲۰۰۲

بهرام مدرسى

دبير کميته مرکزى سازمان جوانان کمونيست

دوستان دانشجويى از تهران و تبريز سوال کرده‌اند:

" به نظر شما ما دانشجويان کمونيست و راديکال در شرايط امروز چه بايد بکنيم؟"

بهرام مدرسی: تمام شدن دوره بياو‌برو دوم خردادى ها و دفتر‌تحکيمى‌ها راه را براى دانشجويان کمونيست و راديکال بيشتر از هميشه باز کرده است. به‌همين جهت از نظر من اين سوال بخصوص امروز از اهميت اساسى برخوردار است.

جواب "چه بايد کرد" امروز را به نظر من بايد از "چه ميخواهيم" شروع کنيم. اساسى ترين هدف ما جوانان و دانشجويان کمونيست و راديکال طبعا ايجاد جامعه‌اى آزاد و انسانى است. هر قلمى که بروى کاغذ آورده ميشود و هر تظاهرات و تجمع و اعتراضى، هر بحثى و هر نشستى قاعدتا به اين هدف خدمت ميکند. اگرنه همه اقداماتى که ميتوان و بايد انجام داد، بدون توجه به اين هدف، به جايى نخواهند رسيد.

هدف ما ايجاد جهانى آزاد و برابر است. ماميخواهيم که با رفتن جمهورى اسلامى جامعه‌اى آزاد و برابر، جامعه‌اى که در آن خبرى از نابرابرى اقتصادى، اجتماعى و سياسى نباشد، داشته باشيم. بنابراين اول و آخر کارى که بخصوص امروز در برابر ما قرار دارد، تقويت مبارزه براى سرنگونى رژيم اسلامى و کمک به فراهم کردن پايه‌هاى آن جامعه آزاد و برابر است.

قدم اول اين کار متشکل شدن خودمان است. همين امروز دانشجويان کمونيست و راديکال در محافل مختلف و به مناسبتهاى مختلف دور هم جمع هستند. بايد اين تجمعات را به چشم ديگرى ديد. بايد متشکل شويم و خود اين مجامع آغاز خوبى براى تشکل ما هستند. تشکل دانشجويان کمونيست قطعا تفاوتهايى با محفلى که امروز بر سر اين مسئله و فردا بر سر مسئله ديگرى جمع ميشود، را دارا است. پايدارتر و نقشمند‌تر کار ميکند. برنامه‌هاى طولانى‌مدت‌ترى را جلوى خودش ميگذارد و به اين حساب تنها به دانشگاه و دانشکده خودش هم محدود نميشود.

بنابراين قدم اول از نظر من تشکل همين دانشجويان کمونيست و راديکال است. قدم دوم تماس اين تشکلها با سازمان جوانان کمونيست است. سازمان جوانان کمونيست ظرف فعاليت متحد و متشکل اين دانشجويان کمونيست و راديکال است، بايد اين سازمان را به دست گرفت و از طريق آن فعاليتى هماهنگ و هدفمند را با ساير دانشجويان کمونيست کشور آغاز کرد.

سازمان جوانان کمونيست محلى براى همين تشکل‌ها است و اگر تشکلى بخواهد که در سطحى سراسرى‌تر و عمومى‌تر عمل کند بايد قاعدتا در قدم دوم خود را به سازمان جوانان کمونيست وصل کند. اين ارتباط با سازمان جوانان کمونيست ميتواند فردى و يا گروهى باشد.

اين تشکل و اين فعاليت مشترک بايد به ما کمک کند که شعارها و مطابات معينى را بر فضاى سياسى عمومى دانشگاه‌هايمان حاکم کنيم. اين بخصوص اگر رابطه ميان دانشگاه و مردم را فراموش نکنيم، بسيار مهم است. هر شعار و مطالبه‌اى که از ٢٠ دانشگاه کشور به گوش مردم برسد، مستقيما مبارزات مردم را براى بزير کشيدن حکومت سرکوب اسلامى تقويت ميکند. مطالباتى مانند: " آزادى بى‌قيد و شرط سياسى"، "آزادى زندانيان سياسى" از اين جمله اند.

بايد نشان دهيم که محيط دانشگاه‌ها نه محلى براى نماز جمعه و نعره کشى امامان جمعه که محلى براى طرح خواسته‌هاى مردم و حمايت از مطالبات آنان است. امروز بخصوص با بى‌آبرو شدن دوم خردادى‌هاى سابق و جديد، محيط دانشگاه‌ها را بايد بيشتر از هميشه غير‌مذهبى و ضد مذهبى کرد. افشاى وابستگان به رژيم اسلامى از هر دو جناح آن هم طبعا کار تعطيل ناپذير ما بايد باشند.

همانطور که گفتم بايد محيط دانشگاه‌ را در دست خودمان داشته باشيم. در کنار تشکل خودمان، ايجاد کميته‌هاى مختلف به همه کسانى که در دانشگاه ميخواهند مبارزه متحدى را داشته باشند، کمک بسيار ميکند. "کميته براى آزادى زندانيان سياسى"، "انجمن دفاع از آزادى بيان" (البته نه فقط براى رژيمى‌ها، آنطور که دوم خردادى‌ها ميخواستند)، جلسات عمومى بحث و تبادل نظر و غيره ميتوانند چنين ظرفى باشند.

کار ما بعنوان تشکل دانشجويان کمونيست، طبعا تاثير گذارى بر اين کميته‌ها و جلسات است. روشن است که اين امر را بايد با در نظر گرفتن مسائل امنيتى که خود اين دوستان قطعا بهتر از هر کس ديگرى ميدانند باشد.

يکى از ابزارهايى که ميتوان از آن استفاده کرد، همين نشريه جوانان کمونيست است. اين نشريه متعلق به همين دانشجويان راديکال و کمونيست است. پخش اين نشريه در محيط دانشگاه و نوشتن و دخالت در آن يکى از موثرترين ابزارهاى ما است و من همينجا از همه اين دوستان دعوت ميکنم که براى آن بنويسند، و آنرا پخش و تکثير کنند.

تصوير آخر ما بايد دانشگاه‌هايى مملو از تشکلات کمونيستى دانشجويى، مجامع و محافل بحث و گفتگو و تبديل دانشگاه‌ها به محيطى براى اعلام خواسته‌هاى انسانى و امروزى ما باشد.

دانشگاه‌هايى که محلى براى بحث و تبادل نظر در باره آينده بعد از جمهورى اسلامى باشند، مناسبترين شرايط را براى قانع کردن همه به آلترناتيو انسانى ما فراهم ميکنند.

‌